Kafamı dağıtmak üzere; bazı velilerimin ve dostlarımın özellikle izlemem gerektiğini düşündüğü filmi izlemeye yola koyuldum. Başrolleriini Beren Saat ve Uğur Yücel'in paylaştığı Benim Dünyam filmi....
Gerçekten de kafamı ve dahi gözyaşlarımı dağıtmış bir şekilde eve döndüm.
Bollywood' ı Hollywood' a her zaman tercih edenlerden olmuştum. Kimilerine göre bu tercih film kültürümün çok iyi olmayışından geliyordu. Fakat sade ve basit şeylerdeki derinliği, zevki izah edemiyordum. Hint filmleri insaniydi. Evet hint filmleri ne amerika görselliğine ne de avrupa şöhretine sahipti. Ama sahip olduğu 'insanın şurasına dokunan' diye tabir edilen duygulardı.
Uğur Yücel'de böyle düşünenlerden olacak ki bir hint filmi uyarlaması çekmiş. Ne iyi etmiş!
Kendisinin ve Beren Saat'in çocukluğunu canladıran Melis Mutluç'un oyunculuğunu izlemeye doyamadım. Filmdeki beklenmedik anlardaki ince esprilerine gülmeye de... Canlandırdığı Mahir öğretmende kendimi bulmaya da....Sonrasındaki Alzheimer halindeki ananeciğimi anımsamaya da; doyamadım...
Kısacası ben Benim Dünyam filmine doyamadım...
Eğitim başka bir şeydi...bambaşka...
Film esnasında kuzularımı hırpalayışımı gördüm. Velilerim ile restleşmelerimi, eğitime sevdalı insanların hallerini, ideallerini...Otistik öğrencilerimi...
Velilerim ve dostlarım neden illa benim bu filmi görmem gerektiğini söylediklerini anladım.Mahir hoca gibi bir hoca olamasamda o kıvamda gittiğimi düşündüklerini gördüm. Sevindim, ümitlendim...
Film sonrasında ise siyah olan bir dünya düşledim.İhsan abimin dediği gibi aslında ne çok insan vardı; göremeyen ve duyamayan. Hakikate gözleri mühürlü, Hakkın söylediklerine sağır...
Teşekkürler Allah'ım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder